ผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรกเหล่านี้อยู่ภายใต้การนำของ Wong Nai Siong ที่วางรากฐานสำหรับชุมชนการค้าและเกษตรกรรมที่เจริญรุ่งเรือง มีทั้งการทำยาง ต่อเรือ ส่งออกพริกไทย และค้าไม้

การเข้ามาของคนจีนกลุ่มฟูโจวส่งผลอย่างมากต่อวัฒนธรรมของซีบู ด้วยการอยู่ร่วมกับชนเผ่าพื้นเมืองมาเป็นเวลากว่า 100 ปี ทำให้ปัจจุบันพวกเขาร่วมมือกันพัฒนาเมืองให้ไปก้าวไกลยิ่งขึ้น

ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของซีบู ทำให้มีทรัพยากรทางนิเวศที่อุดมสมบูรณ์ ในอดีตการค้าไม้เป็นการค้าสำคัญ เนื่องจาก ซีบู อยู่ติด ‘แม่น้ำราจัง’ แม่น้ำที่ยาวที่สุดในประเทศมาเลเซีย การขนส่งไม้จึงไม่ใช่เรื่องยาก แต่เพราะตระหนักถึงความยั่งยืนในปัจจุบัน โดยมุ่งเป้าไปที่การอนุรักษ์แม่น้ำ และการอนุรักษ์ป่า ทำให้ตอนนี้ ซีบู ไม่มีการตัดไม้ค้าแล้ว และประกาศเป็นเขตอนุรักษ์หลายพื้นที่  

การบรรจบกันของวัฒนธรรมสะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม และอาหารรสเลิศมากมาย หากพูดถึงพื้นเมือง 'บ้าน' ถือเป็นสิ่งที่ทำให้เราเห็นถึงวิถีชีวิตและวัฒนธรรมได้ดี 

บ้านชาวอิบันมีลักษณะหลังใหญ่เป็นแนวยาว และอยู่ใกล้แม่น้ำเป็นลักษณะเด่นของบ้านคนพื้นเมืองที่คงอยู่ถึงปัจจุบัน 

บ้านหนึ่งหลังนับเป็น 1 ตระกูล ภายในบ้านแนวยาวแบบนี้จะประกอบด้วยห้องของหลายครอบครัวที่เกิดจากการแต่งงานเข้ามาในตระกูล เช่น บ้าน 1 หลัง มี 9 ครอบครัว 

เมื่อมีการแต่งงานครอบครัวนั้นจะได้ห้องใหม่ ซึ่งห้องยังคงอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน โดยมีลักษณะยาวลึกเข้าไป มีห้องย่อยภายในอีก เช่น ห้องนั่งเล่น ห้องนอน ห้องน้ำ และห้องครัว 

คนพื้นที่ยังมีการจัด Kaul festival pesta kaul เป็นการขอบคุณทะเลและป่าตามความเชื้อของคนพื้นเมือง โดยมีการผสมผสานที่ลงตัวของดนตรี การเต้นรำ และงานฝีมือจากกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ซึ่งคนทุกเชื้อชาติต่างเข้าร่วมขอบคุณด้วยกัน

แม้ชื่อ ‘ซีบู’ อาจยังไม่เป็นจุดหมายปลายทางที่ใครพูดถึง แต่ความหลากหลายทางวัฒนธรรม และทรัพยากรทางธรรมชาติที่ยังคงอุดมสมบูรณ์ ที่รัฐพยายามรักษาไว้จะเป็นจุดเด่นที่ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาได้อย่างแน่นอน อีกทั้งวัฒนธรรมที่มีความหลากหลาย และรสชาติอาหารที่ถ้าคุณเป็นสายเส้นเลิฟเวอร์ก็น่ามาเยือนเมืองซีบูเพื่อลิ้มลองเมนูเส้นต่างๆ ของที่นี้