คดีตากใบหมดอายุความไปแล้ว โดยมีการนัดแถลงปิดคดีวันที่ 28 ตุลาคม 2567  

แน่นอนว่าในกระบวนการทางกฎหมายไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว สิ่งที่ยังคงดำเนินอยู่ต่อไปจึงคือการบันทึกความทรงจำต่างๆ เพื่อทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น บริบทแวดล้อม ผลสืบเนื่อง เพื่อไม่ให้ความสูญเสียจากการสลายชุมนุมตากใบหมดไปพร้อมๆ กับอายุความ 

ชิ้นส่วนความทรงจำที่น่านำมาปะติดปะต่อเป็นภาพรวมของเหตุการณ์ เช่น ผู้เสียชีวิต 85 ราย จากการสลายการชุมนุมหน้า สภ.ตากใบ 7 ราย ที่เหลือขาดอากาศหายใจจากการขนย้าย 78 ราย, จังหวัดชายแดนใต้อยู่ภายใต้กฎหมายพิเศษยาวนาน, ความไม่สงบจังหวัดชายแดนใต้ 20 ปีผ่านนายกฯ 9 คน จึงสัมพันธ์กับเรื่องนโยบายทางการเมืองและการจัดการกองทัพอย่างชัดเจน, มีคำขอโทษ แสดงความเสียใจ มีการจ่ายเงินชดเชย แต่เจ้าหน้าที่รัฐผู้มีส่วนร่วมและสั่งการหลบหนีจนคดีหมดอายุความ 20 ปี 

และมีคำยืนยันจากรองนายกฯ ว่าเรื่องตากใบเป็นเรื่องของรัฐไทย ไม่ใช่ของรัฐบาล

“จริงๆ ถ้าคดีต่อเนื่องมาตั้งแต่เมื่อ 15 ปีก่อน กระบวนการที่จะดำเนินการต่างๆ จะดีกว่านี้ ไม่ใช่เพิ่งมาเรียกร้องเอาช่วงสุดท้าย ซึ่งเป็นช่วงที่คดีกำลังถึงที่สุด”

ข้างต้นคือความเห็นของ ภูมิธรรม เวชยชัย รองนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ที่ย้ำว่า ในส่วนคดีความถือว่าจบไปแล้ว และตากใบไม่ใช่แค่เรื่องของรัฐบาล แต่เป็นเรื่องของรัฐไทย ซึ่งกำลังถูกคุกคาม ไม่ควรกระตุ้นจนรัฐบาลหรือรัฐไทยตกเป็นเหยื่อ ไม่ควรเอามาเป็นประเด็นทางการเมือง

ภูมิธรรม เวชยชัย 

"ถ้าพูดกันตรงไปตรงมา ก็ต้องถือว่าจบแล้ว ส่วนจะรับบทเรียนไปหาทางแก้ไขคลี่คลายให้สบายใจยังไง มีการเรียกร้อง ผมเห็น สส.พรรคหนึ่งเรียกร้องว่าต้องดูแลเยียวยา ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่รัฐบาลจะต้องไปคิด แต่ไม่ใช่เรื่องเงิน เพราะเรื่องเงินมันจบไปแล้ว รัฐบาลใช้เงินไปจำนวน 600-700 ล้านบาท ดูแลผู้เสียหายกับผู้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะฉะนั้นการมาพูดเรื่องเงินอีก มันต่อความยาวสาวความยืดแบบไม่มีข้อยุติ ส่วนว่าเราจะดูแลจิตใจ เราก็ยืนยันไปแล้วว่า เงินที่เราจ่ายไปมันไม่สามารถที่จะซื้อชีวิตของคนที่เสียหายไปได้ ก็เป็นสิ่งที่ต้องช่วยกันคิด 

“เหนือสิ่งอื่นใด อย่าให้ประเด็นเหล่านี้ถูกนำมาเคลื่อนไหวทางการเมือง เพื่อประโยชน์ของส่วนใดส่วนหนึ่ง แล้วผมเรียนไปหลายครั้งแล้วว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เป็นความมั่นคงของรัฐไทย เป็นปัญหาของรัฐไทย เพราะฉะนั้นต้องคำนึงถึงรัฐไทย ไม่ใช่รัฐบาลไทย”

แพทองธาร ชินวัตร

ส่วนผู้นำรัฐบาลชุดปัจจุบัน นายกรัฐมนตรี แพทองธาร ชินวัตร กล่าวแสดงความเสียใจต่อกรณีตากใบหนึ่งวันก่อนหมดอายุความว่า  

“รู้สึกเสียใจกับผู้ได้รับผลกระทบ และรัฐบาลตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว มีการออกมาแสดงความเสียใจ ออกมาขอโทษ ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลท่านนายกฯ ทักษิณ ท่านนายกฯ สุรยุทธ์ ท่านนายกฯ ยิ่งลักษณ์ ก็ออกมาแสดงความเสียใจ ขอโทษกับเหตุการณ์นี้ แล้วก็มีการชดเชยเยียวยาไปแล้ว แล้วตัวดิฉันเองที่เป็นนายกรัฐมนตรีในวันนี้ ก็รู้สึกเสียใจเช่นกันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก และขอโทษ ในนามรัฐบาลจะพยายามไม่ให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นอีก”

พันตำรวจเอกทวี สอดส่อง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม กล่าวช่วงก่อนคดีตากใบหมดอายุความว่า การหลบหนีของจำเลยเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเห็นช่องว่างเรื่องอายุความ จึงเป็นความรับผิดชอบของรัฐบาล โดยมีนัยว่า นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่น่าจะเป็นไปได้

“ขอย้ำว่าคดีตากใบผ่านมาหลายรัฐบาลแล้ว แต่รัฐบาลนี้มีความรับผิดชอบด้วยซ้ำที่ไม่อยากให้คดีนี้ขาดอายุความ จึงได้รื้อฟื้นเรื่องนี้ขึ้นมา แต่เราไม่สามารถไปแทรกแซงศาลและอัยการได้ โดยในมุมของประชาชนที่ฟ้องร้องคดีก็จะมีความภูมิใจว่าครั้งหนึ่งเคยออกหมายจับอดีตแม่ทัพได้ เพราะที่ผ่านมาญาติพี่น้องผู้สูญเสียเคยถูกออกหมายจับอย่างเดียว แต่วันนี้เขาคืนความเป็นธรรมด้วยการทำให้กระบวนการยุติธรรมออกหมายจับฝ่ายราชการได้”

พันตำรวจเอกทวี สอดส่อง 

ด้านฝั่งประชาชน แบมะ (นามสมมติ) ผู้สูญเสียพี่ชายในเหตุการณ์ตากใบ หนึ่งใน 48 ญาติผู้เสียชีวิตที่รวมตัวกันฟ้องเจ้าหน้าที่รัฐเมื่อวันที่ 25 เมษายน 2567 ต่อศาลจังหวัดนราธิวาส นำมาสู่การสั่งฟ้องและออกหมายจับจำเลย 7 คน คาดหวังไว้ก่อนหน้านี้ว่า

“เราอยากขอความยุติธรรมเป็นสิ่งแรก” ในความหมายของเขา เงินชดเชยและคำขอโทษไม่ใช่สิ่งที่ญาติผู้สูญเสียปรารถนาที่สุด

“มันเป็นการเสียชีวิตที่ไม่เป็นธรรม เพราะเป็นการเสียชีวิตจากการกระทำของเจ้าหน้าที่ ไม่ใช่การกระทำโดยปกติ ยิ่งรู้เรื่องการขนย้ายผู้ชุมนุม ยิ่งรู้สึกว่าเจ้าหน้าที่ทำเกินกว่าเหตุ ทำเหมือนผู้ชุมนุมไม่ใช่คน หากหาคนกระทำความผิดได้ ความรู้สึกของชาวบ้านก็จะลดลง แม้อายุความจะหมดไป แต่ความรู้สึกสูญเสียยังคงอยู่ ชาวบ้านรู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม”

ทว่าความเส้นทางกระบวนการยุติธรรมคดีตากใบไม่ได้เลือกรัฐบาล ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าหลังจากวันเกิดเหตุ 25 ตุลาคม 2547 เมื่อถึงกำหนดเวลาขาดอายุความ 20 ปี จะเกิดขึ้นในยุครัฐบาลไหน ใครเป็นผู้นำฝ่ายบริหาร และคงไม่มีใครพยากรณ์ไว้ล่วงหน้าว่า นายกฯ ในปีที่เหตุการณ์ตากใบเริ่มต้นกับปีที่คดีตากใบ ‘จบไปแล้ว’ จะเป็นบิดาและบุตรสาวนามสกุลเดียวกัน 

แต่เมื่อเหตุการณ์และกระบวนการทางกฎหมายหมดเวลา หลังจากมีความพยายามฟื้นคดีมาแล้วหลายครั้ง การคืนความเป็นธรรมให้กับเหตุการณ์ตากใบจึงเหลือเพียงการจดจำ และไม่หลงลืมว่าเป็นอีกครั้งที่การกระทำรุนแรงโดยเจ้าหน้าที่รัฐจนเป็นเหตุให้ความตายตกแก่ประชาชน แต่ไม่มีใครต้องรับผิด

กว่า 20 ปีที่คดีไม่คืบหน้า

ผู้เสียชีวิต 85 ราย แบ่งเป็นเสียชีวิตจากการสลายการชุมนุม 7 รายที่หน้า สภ.ตากใบ แต่เนื่องจากไม่สามารถสืบทราบได้ว่าใครเป็นผู้ทำให้เสียชีวิต เหตุการณ์ดังกล่าวอยู่ในช่วงชุลมุน พนักงานอัยการปัตตานีจึงมีคำสั่งให้งดการสอบสวน 

ส่วนผู้เสียชีวิตจากการขนย้าย 78 รายนั้น วันที่ 29 พฤษภาคม 2552 ศาลจังหวัดสงขลาอ่านคำสั่งคดี ช. 16/2548 ได้ความสรุปจากคำสั่ง คือผลการชันสูตรพลิกศพผู้ตายพบว่า ผู้ตายทั้ง 78 รายถึงแก่ความตาย เนื่องจาก ‘ขาดอากาศหายใจ’

โดยมีพนักงานสอบสวนเบิกความยืนยันสนับสนุน เห็นว่า พยานผู้ร้องทั้ง 15 ต่างได้เบิกความถึงเหตุการณ์ที่พบเห็นในวันเกิดเหตุทั้งก่อน ขณะและเกิดเหตุได้อย่างสอดคล้องต่อเนื่องเชื่อมโยงกัน แม้ผู้ร้องซักถามได้นำสืบในทำนองว่าผู้ที่ถูกควบคุมตัวบางคนเป็นผู้ที่เข้าไปดูการชุมนุม การสลายการชุมนุม และการควบคุมผู้ร่วมชุมนุมเดินทางเคลื่อนย้ายไปที่ค่ายอิงคยุทธฯ ไม่ถูกต้องตามขั้นตอน และวิธีการในการสลายการชุมนุม

การเคลื่อนย้ายผู้ร่วมชุมนุมไปค่ายอิงคยุทธบริหาร ใช้เวลาในการเดินทางนานกว่าปกติ แต่เมื่อได้พิจารณาถึงสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉุกละหุกปัจจุบันทันด่วนในวันเกิดเหตุ กลุ่มผู้ร่วมชุมนุมที่มีจำนวนมากกว่า 1,000 คนซึ่งร่วมชุมนุมกันในบริเวณหน้าสถานีตำรวจภูธรตากใบอันมีพื้นที่จำกัด และบริเวณที่เกิดเหตุอยู่ใกล้พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์

ประกอบกับการสลายการชุมนุมเสร็จสิ้นลงในเวลาค่ำ รถยนต์บรรทุกที่ใช้เคลื่อนย้ายผู้ร่วมชุมนุมไปยังค่ายอิงคยุทธบริหาร ที่ทางราชการสามารถจัดหาได้ในท้องที่เกิดเหตุในขณะนั้น ระยะทางจากหน้าสถานีตำรวจภูธรตากใบไปยังค่ายอิงคยุทธฯ ห่างไกลกัน สภาพภูมิอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการเดินทางกับปัญหาอุปสรรคที่เกิดขึ้นขัดขวางต่อการเดินทาง

ดังนี้ หากมิได้ควบคุมเคลื่อนย้ายผู้ร่วมชุมนุมออกจากบริเวณที่เกิดเหตุโดยเร็ว อาจจะเกิดเหตุการณ์ลุกลามบานปลายซึ่งไม่อาจคาดหมายได้ขึ้นอีก จึงเป็นการจำเป็นที่จะต้องรีบดำเนินการดังกล่าวในทันทีอย่างต่อเนื่อง พยานหลักฐานของผู้ร้องซักถามจึงไม่มีน้ำหนักหักล้างพยานหลักฐานของผู้ร้องข้อเท็จจริงฟังได้ว่า

ในวันเกิดเหตุเจ้าหน้าที่ทหาร เจ้าพนักงานตำรวจ และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องดำเนินการเข้าสลายการชุมนุม และควบคุมผู้ที่ร่วมชุมนุมนำตัวไปยังค่ายอิงคยุทธบริหาร อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี ตามความจำเป็นแห่งสภาพการณ์เท่าที่เอื้ออำนวยให้ได้ในขณะนั้น อันเป็นการปฏิบัติการตามหน้าที่

การที่ผู้ตายทั้ง 78 ถึงแก่ความตายในระหว่างการควบคุมเคลื่อนย้ายเพื่อนำส่งค่ายอิงคยุทธฯ จึงถึงได้ว่าผู้ตายทั้ง 78 ถึงแก่ความตายในระหว่างอยู่ในความควบคุมของเจ้าพนักงานซึ่งปฏิบัติราชการตามหน้าที่ อาศัยเหตุผลดังวินิจฉัยมาจึงมีคำสั่งว่า ผู้ตายทั้ง 78 เสียชีวิตที่ค่ายอิงคยุทธบริหาร ตำบลบ่อทอง อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม  2547 เหตุ และพฤติการณ์ที่ตายคือ ผู้ตายทั้ง 78 ขาดอากาศหายใจ ในระหว่างอยู่ในความควบคุมของเจ้าพนักงานซึ่งปฏิบัติราชการตามหน้าที่ พนักงานอัยการจึงส่งสำนวนกลับไปยังพนักงานสอบสวน สภ.หนองจิก (ในพื้นที่ของค่ายอิงคยุทธบริหาร) ให้ดำเนินการต่อไป แต่หลังจากนั้นจนถึงปี 2566 ก็ไม่มีความคืบหน้าใดๆ 

ความยุติธรรมที่หมดอายุ

‘อายุความ’ (prescription) คือ ระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้ผู้เสียหายใช้สิทธิเรียกร้อง สิทธิฟ้อง หรือสิทธิร้องทุกข์ หากเกินกว่าระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด สิทธิที่ว่านั้นจะหมดไป คดีนั้นๆ จึง ‘ขาดอายุความ’ หรือหมดอายุความ

วัตถุประสงค์ตั้งต้นของการกำหนดอายุความนั้น ไม่ได้มีไว้เพื่อกำหนดวันหมดอายุ แต่มีไว้เพื่อสร้างกรอบเวลาให้กระบวนการสอบสวนและพิสูจน์หาความจริงดำเนินไปอย่างเร็วที่สุด ในช่วงเวลาที่พยานและหลักฐานยังสดใหม่ ตรวจสอบได้ง่าย ไม่เสื่อมสลายคลาดเคลื่อนตามกาลเวลา อยู่ในระยะความทรงจำของผู้เกี่ยวข้อง เพื่อให้การตัดสินและพิจารณาคดีมีความผิดพลาดน้อยที่สุด นอกจากนี้ยังเป็นการสร้างสภาพบังคับให้เจ้าหน้าที่เร่งทำงานภายในกรอบเวลา อาจเรียกง่ายๆ ว่าเป็นเดดไลน์ของกระบวนการยุติธรรม

ข้อหาของจำเลย 7 คนในคดีที่ญาติผู้เสียชีวิตยื่นฟ้องโดยสรุปคือ ร่วมกันฆ่าผู้อื่น พยายามฆ่าผู้อื่น และร่วมกันกักขังหน่วงเหนี่ยว ส่วนอีกคดีของผู้ต้องหาทั้ง 8 คนที่เกี่ยวข้องกับการขนย้ายผู้ชุมนุม ถูกกล่าวหาว่า มีความผิดฐานฆ่าผู้อื่น ซึ่งคดีตากใบนั้นทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการฆ่าผู้อื่น ซึ่งตามกฎหมายอาญากำหนดโทษไว้คือ ประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกตั้งแต่ 10–20 ปี

ตามมาตรา 95 ของประมวลกฎหมายอาญา กำหนดเรื่องอายุความไว้ว่า ในคดีอาญา ที่มีโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุก 20 ปี ถ้าไม่ได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลภายในกำหนด จะถือว่าขาดอายุความ

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ในทางปฏิบัติ คำว่า ‘หมดอายุความ’ ไม่ได้เป็นเรื่องของการรีบเร่งทำงานของเจ้าหน้าที่ แต่กลายเป็นเส้นตายให้ผู้กระทำผิด ‘หนี’ จนกลายเป็นผู้บริสุทธิ์ เพราะคดีหมดอายุ เช่น หากจำเลยคดีตากใบสามารถหลบหนีได้จนพ้นเที่ยงคืนวันที่ 25 ตุลาคม 2567 ก็จะถือว่าความผิดจากคดีที่ติดตัวหมดอายุไปด้วย ไม่สามารถเอาผิดอะไรได้อีก ตามมาตรา 39 ของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาที่ว่า สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมระงับไปด้วยเหตุแห่งอายุความ

คำขอโทษและเงินชดเชย แลกความยุติธรรม

เหมือนที่นายกรัฐมนตรี แพทองธาร ชินวัตร แถลงขอโทษกรณีตากใบ และอ้างอิงว่าอดีตนายกฯ คนที่ผ่านๆ มา ก็เคยแสดงความเสียใจและแสดงความรับผิดชอบส่วนหนึ่งแล้ว ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น 

พลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์ 

วันที่ 3 พฤศจิกายน 2549 พลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์ นายกรัฐมนตรียุคหลังการรัฐประหาร คมช. กล่าวขอโทษในกรณีความรุนแรงในจังหวัดชายแดนใต้ปีเมื่อปี 2547 ว่า

"ผู้นำชุมชนได้ขอร้องผมว่าให้กล่าวคำขอโทษต่อกรณีที่เกิดขึ้นที่อำเภอตากใบ โดยธรรมเนียมของคนมุสลิมในช่วงที่ออกจากการถือศีลอดนั้น ต้องมีการขอโทษและให้อภัยกัน ผมก็ได้ขอโทษแทนรัฐบาลชุดที่แล้ว และในฐานะที่เป็นผู้นำของผู้บริหารรัฐบาลปัจจุบันก็ขอโทษในเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้น และได้ชี้แจงให้ทราบถึงว่าการดำเนินการต่อกรณีตากใบนั้นได้ดำเนินการทั้งในส่วนของผู้ที่ก่อเหตุและผู้ที่ได้ดำเนินการในลักษณะที่ปราบปรามจนทำให้มีผู้เสียชีวิตเกิดขึ้นโดยที่ไม่จำเป็น”

 "ผมขอโทษแทนเจ้าหน้าที่และรัฐบาลชุดที่แล้ว รัฐบาลชุดนี้ ขอยื่นมือออกไปแล้วบอกว่าผมเป็นคนผิด ผมขอโทษ ผมเคยเป็น ผบ.ทบ.มาก่อน และเคยพยายามคัดค้านการเปลี่ยนแปลงนโยบายของรัฐบาลชุดที่แล้ว แต่ไม่เป็นผล ถือว่าผมมีส่วนผิดด้วย ที่คัดค้านการยุบ ศอ.บต.ไม่สำเร็จ แต่วันนี้ พลเอกสนธิ (บุญยรัตกลิน) มาทำงานร่วมกัน น่าจะไม่มีปัญหาในทุกเรื่องเราจะหาทางแก้ไขจากง่ายไปหายาก จากเล็กไปหาใหญ่"

อีกด้านหนึ่ง เป็นเวลานานมากที่ญาติผู้สูญเสียรอคอยคำขอโทษของ ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรีในยุคความรุนแรงภาคใต้ระลอกหลังเกิดขึ้น และทำให้เกิดกฎหมายพิเศษในจังหวัดชายแดนภาคใต้ยาวนานสองทศวรรษ เรื่องที่ว่าทักษิณเองก็ต้องเผชิญวิกฤติทางการเมืองตั้งแต่ปี 2547 เป็นต้นมา จนโดนรัฐประหารก่อนที่จะทำอะไรเรื่องตากใบอย่างเป็นชิ้นเป็นอันได้ 

ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร

ความคืบหน้าของเหตุการณ์ตากใบเกิดขึ้นในสมัยนายกฯ จากบ้านชินวัตรคนที่สอง เมื่อปี 2555 รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ตั้งงบเยียวยาผ่านคณะกรรมการยุทธศาสตร์ด้านการพัฒนาจังหวัดชายแดนภาคใต้ (กพต.) ว่าด้วยการให้ความช่วยเหลือเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจากการกระทำของเจ้าหน้าที่รัฐอันสืบเนื่องมาจากเหตุการณ์ความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ยอดรวมการจ่ายเยียวยาเฉพาะกรณีตากใบกรณีเดียว 641 ล้านบาท โดยเริ่มจ่ายงวดแรกจำนวน 3.5 ล้านบาท เมื่อวันศุกร์ที่ 17 สิงหาคม 2555

• กรณีเสียชีวิต 85 ราย รายละ 7.5 ล้านบาท
• กรณีทุพพลภาพ 1 ราย รายละ 7.5 ล้านบาท 
• กรณีบาดเจ็บ 49 ราย ตั้งแต่ 225,000 บาท ถึง 4.5 ล้านบาท
• กรณีถูกดำเนินคดี 30 ราย รายละ 30,000 บาท)
• กรณีถูกควบคุมตัว แต่ไม่ถูกดำเนินคดี 794 ราย รายละ 15,000 บาท) 

ความตายในความทรงจำ

รายชื่อผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ตากใบ

1. นายมะ อูเซ็ง

2. นายนาซือรี อิบรอเฮง

3. นายรอยะ มามะ

4. นายอาดูฮา อาแว

5. นายฮัมรัน อารง

6. นายรุสดี เจ๊ะเงาะ

7. นายอับดุลอายิ ยาซิง

8. นายอับดุลเนาะนิง สาวนิ

9. นายอิดเรส อูเซ็ง

10. นายสุทธิ ยูมะโซะ

11. นายยา ยูมะโซะ

12. นายอาแซ สะมะแอ

13. นานอับดุลการิม เจ็ะหะ

14. นายรอยมี ดือเระ

15. นายอิดเร๊ะ อาแว

16. นายหารน อาแว

17. นายสะมะแอ มูดอ

18. นายอับดุลรอฮิม ลีเมาะ

19. นายอิดเร๊ะ อาแว

20. นายหารน อาแว

21. นายสะมะแอ มูดอ  

22. นายอับดุลรอฮิม ลีเมาะ

23. นายอาเเวเลาะ ปะจูกูเล็ง

24. นายยะรี เจ๊ะแม

25. นายรอปีดี มะแซ

26. นายอารี อาแว

27. นายซัมรี อาแวบาโง

28. นายเพาซี แมแล

29. นายแวหะเล็ง วาเด็ง

30. นายมะรอหิง มากะ

31. นายอาหามะ สะรี

32. นายสาโรจน์ โต๊ะแล

33. นายมาหามะเพาซัน บูละ

34. นายดุลกีพือลี มะซา

35. นายสะรี มูซอ

36. นายอับดุลลาเต๊ะ วานิ

37. นายอาร์ฮัม มะวิง

38. นายมามาสุกรี ลาเต๊ะ  

39. นายฮารุมิง มามะกูตง

40. นายมามะสอเเละ อูมา

41. นายฮาเซ็ง อาแว

42. นายรอซี สาแม

43. นายซำซูเด็น มะโซ๊ะ

44. นายมาหะมะ สะมะแอ

45. นายฮารงค์ ปะดอมะ

46. นายมะยูแล เงาะสีหา

47. นายมือลี อาแวกือจิ

48. นายอาบีดี กาบากอ

49. นายซาบูดิง ยูโซ๊ะ

50. นายมะอูเซ็ง สือนิ

51. นายอารง สู

52. นายมูฮำมะซอเร มัยเซ็ง

53. นายเจ๊ะสามูดิง แกมะ

54. นายอาบูการ์ กาเซ็ง

55. นายอิรอเฮม สือมาแอ

56. นายมูฮัมหมัด โซ๊ะ

57. นายมาหะมะ เล๊าะบากอ

58. นายบูกรี สาเมาะ

59. นายอับดุลฮาดี อุเซ็ง

60. นายการียา หะยีมะ

61. นายมะหาดี นิจ๊ะ

62. นายมะกือตา มามะ

63. นายสุรเขษฐ์ ลาเต๊ะ

64. นายกามารูเด็ง บูกุ๊

65. นายอาเด๊ะอาแว เจ๊ะแว

66. นายอิหซาน บินสะกรี

67. นายอับดุลรอซ๊ะ ตีมะซา

68. นายมะหะหมัดอาบี เจ๊ะโซ๊ะ

69. นายมะรอนิง สาเเล๊ะสาลีฮี

70. นายดอหะ อาแว

71. นายกิปพลี มามะ

72. นายบาสรี สือนิ

73. นายมะไซดี บือราเฮง

74. นายรอซือไมย์ สาเเละ

75. นายรอนิง สุหลง

76. ด.ช.มูหาหมัดสับรี อาบูคารี

77. นายอุสมัน คาเดร์

78. นายแอมซอละห์ อาแว

79. นายอาแวเลาะ ปะจูกูเล็ง

80. นายตูแวอารง มะหะมะเซ็ง

81 นายมูหาหมัดไซนูร์ กอเซ็ง

82. นายมะกอเซ็ง มามะ

83. นายเปาซี เจ๊ะมามะ  

84. นายมาหามะอาซือมี อาแว

85. นายอับดุลตอเละ เเซตอ